Η Μαρία Κωνσταντάκη, με αφορμή την ομιλία της στο TEDx university of Macedonia, μιλάει για τους σταθμούς που άλλαξαν τη ζωή της και εμπνέει.

Της Σοφίας Αποστολίδου

Οι φίλοι της λένε για τη Μαρία Κωνσταντάκη πως αν ήταν πηγή ενέργειας θα μπορούσε να φωταγωγήσει ολόκληρη την Ελλάδα. Το σίγουρο είναι ότι με τον αυθορμητισμό, την αυθεντικότητα και τη θετική ενέργεια που τη διακρίνουν μπορεί να γεμίσει φως τους ανθρώπους που έχει δίπλα της. Η συζήτηση με τη Μαρία Κωνσταντάκη πραγματοποιήθηκε με αφορμή τη συμμετοχή της στο TEDx University of Macedonia, στο πλαίσιο του οποίου μίλησε για  τις αποφάσεις που άλλαξαν τη ζωή της: την απόφαση της να τρέξει 210 χιλιόμετρα χωρίς καν να αθλείται και την ανακοίνωση που έκανε στους γονείς της που οδήγησαν τον πατέρα της να την αποκληρώσει. Αποκαλύπτει επίσης πώς έμαθε να βάζει όρια και να λέει: «όχι», αλλά και πώς γνώρισε τον μεγάλο έρωτα της ζωής της, την Γκόλφω. Πάνω από όλα όμως η υπέροχη Μαρία Κωνσταντάκη μας εμπνέει για να συνδεθούμε με τον αληθινό μας εαυτό.

Στο πλαίσιο του TEDx University of  Macedonia θα μιλήσεις για αποφάσεις που άλλαξαν τη ζωή σου. Μία από αυτές ήταν να τρέξεις έναν Μαραθώνιο 210 χιλιόμετρών  για να στηρίξεις τη «Φλόγα». Πώς πήρες αυτή την απόφαση;

Καταρχάς, να κάνω μία διευκρίνηση, δεν τα έτρεξα τα 210 χιλιόμετρα, τα περπάτησα, γιατί μάλλον θα ήταν αδύνατο να τα τρέξω. Σε όλο αυτό το εγχείρημα είχα και την υποστήριξη της υπέροχης ομάδας του ραδιοφώνου, χωρίς την οποία δεν θα τα είχα καταφέρει. Γιατί μπορεί εγώ να έκανα τον μαραθώνιο αλλά εκείνοι ήταν που “μάτωναν” για να μπορέσει να επιτευχθεί όλο αυτό. Δυο πράγματα ήταν αυτά που με έκαναν να πάρω την απόφαση. Το ένα ήταν ότι  μέσα από αυτή τη δράση θα κοινοποιούσαμε το έργο της «Φλόγας», του συλλόγου που στηρίζει παιδιά με νεοπλασματική ασθένεια. Και όντως καταφέραμε και βοηθήσαμε πολύ. Η επισκεψιμότητα του διαδικτυακού τόπου της «φλόγας» μετά τον Μαραθώνιο αυξήθηκε κατά 800%. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι το είδα σαν μια πολύ ωραία πρόκληση να ξεπεράσω τα όρια μου και κυρίως την παθητικότητά μου. Μπορεί να φαίνομαι πολύ ενεργητικός άνθρωπος, αλλά κατά βάση είμαι πολύ του…καναπέως. Δουλεύω και πάω βόλτα την Γκόλφω, το σκυλί μου. Και πριν την Γκόλφω απλά δούλευα. Οπότε έχω μία παθητικότητα. Αν με αφήσεις στον καναπέ μπορεί να κάτσω εκεί και  τρεις μέρες, χωρίς καν να σηκωθώ. Οπότε σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ ωραίο να το δοκιμάσω. Ωστόσο, το μετάνιωσα πάρα πολλές φορές κατά τη διάρκεια αυτής της προετοιμασίας.

Γιατί αυτό; Ήταν πολλές οι δυσκολίες που είχες να κάμψεις;

Εφόσον βγήκαν οι ιατρικές εξετάσεις, που ήταν όλες σούπερ, έπρεπε να ξεκινήσω να κάνω την προπόνηση και εκεί τα πράγματα ήταν δύσκολα, γιατί έπρεπε  από εκεί που δεν περπατούσα καθόλου να κάνω 15 με 20 χιλιόμετρα την ημέρα. Ε, και αυτό ήτανε δύσκολο, γιατί δεν μου αρέσει καθόλου, μα καθόλου, ο αθλητισμός. Είμαι από εκείνους που θα  ήθελαν να βρεθεί κάτι πραγματικά μαγικό και να μπορώ να τρώω γλυκά και να αδυνατίζω και να γραμμώνομαι.

Μου κάνει εντύπωση αυτό γιατί έχεις το σωματότυπο μίας γυναίκας που θα πίστευε κάποιος ότι ασχολείται πολύ με τον αθλητισμό.

Μου το λένε συχνά αυτό. Μάλλον οφείλεται στο πολύ καλό DNA που το οφείλω στους γονείς μου. Κατά καιρούς έχω κάνει πολλά αθλήματα, από pole Dancing, μέχρι Belly Dancing και yoga. Ήταν μια εποχή που ανθούσαν όλα αυτά τα κουπόνια στο διαδίκτυο που έβρισκες μαθήματα πάρα πολύ οικονομικά. Έψαχνα λοιπόν να βρω εναλλακτικούς τρόπους για να αθληθώ. Διαπίστωσα τελικά ότι για να κάνεις pole Dancing  πρέπει να είσαι πολύ γυμνασμένος. Το πιο δύσκολο όμως για εμένα δεν ήταν να ανεβώ στο στύλο, αλλά το περπάτημα που έπρεπε να είναι λίγο θηλυκό και είναι  κάτι που εγώ δεν το έχω καθόλου. Γι΄αυτό και σύντομα το εγκατέλειψα. Γενικότερα, έχω μία τάση να ξεκινάω πράγματα και να εγκαταλείπω.

Δεν ισχύει όμως το ίδιο και με την υποκριτική. Νομίζω ότι αυτήν δεν θα την εγκατέλειπες ποτέ. Για εκείνη όμως εγκατέλειψες τις σπουδές στα παιδαγωγικά.

Τις σπουδές μου στο παιδαγωγικό τμήμα τις ξεκίνησα και τις ολοκλήρωσα για το χατίρι της μάνας μου. Είμαι από αυτή τη γενιά που οι δικοί μας έλεγαν: «πρέπει να έχεις και ένα πτυχίο». Βέβαια, δεν λέω είχαμε πολύ ωραία μαθήματα και έτσι κι αλλιώς ήταν και μία πολύ χαλαρή σχολή. Μόνο στο τρίτο και τέταρτο έτος είχαμε κάποια υποχρεωτικά μαθήματα. Και έτσι εγώ  μπορούσα και ξημεροβραδιαζόμουν στη θεατρική ομάδα. Με τη σχολή δεν είχα μεγάλη επαφή. Το έκανα μόνο για τους γονείς μου και τους το είχα ξεκαθαρίσει από νωρίς. Εξάλλου, ήξεραν την επιθυμία μου να γίνω ηθοποιός. Είχα δώσει εξετάσεις στο «Εθνικό» και είχα αποτύχει με μεγάλη επιτυχία.  Θυμάμαι, κάπου εκεί στο τρίτο έτος, ένα μεσημέρι, πήγα στους γονείς μου και τους είπα: «Κοιτάξτε να δείτε θα πάω σε δραματική, θα την πληρώνω εγώ γιατί θα δουλεύω βράδυ σε ένα μπαρ και θα αγοράσω και μηχανάκι για να γλιτώνω τις μετακινήσεις». Καταλαβαίνεις τι έγινε στο σπίτι. Ο πατέρας μου με αποκλήρωσε.

Όταν όμως ήρθε και σε είδε στο θέατρο και αναγνώρισε το ταλέντο σου και σε είπε: «Ναι Μαρία, καλά έκανες τελικά», δεν ένιωσε όμορφα;

Δεν έχει υπάρξει ποτέ μια τέτοια δήλωση. Οι γονείς μου είναι Ηπειρώτες και δεν έχουν καμία σχέση με τις τέχνες. Ο πατέρας μου έχει δει μόνο δύο θεατρικές μου παραστάσεις. Άρχισε να χαίρεται όταν οι φίλοι του, του έλεγαν ότι με έχουν δει στην τηλεόραση. Αυτή είναι η δύναμη της τηλεόρασης, ότι μπαίνεις σε όλα τα σπίτια και μπαίνεις και δωρεάν. Εκείνο δε που εκτίμησε  πολύ ο πατέρας μου ήταν όταν σε μία δημόσια υπηρεσία μία κυρία του έκανε πιο εύκολα τη δουλειά, βλέποντας το όνομα του και καταλαβαίνοντας πως είναι ο πατέρας μου. Βέβαια δεν είμαι το παιδί που ποτέ δεν είχε ανάγκη να έρθουν να το δουν οι γονείς του. Καταλαβαίνω ότι  το θέατρο μπορεί και να μην τους αφορά, όπως δεν με αφορούν εμένα τα πανηγύρια στην Ήπειρο στα οποία πηγαίνουν οι γονείς μου, αν και είμαι περήφανη για την καταγωγή μου.  Η μητέρα μου για να μην είμαι άδικη μαζί της έρχεται στις θεατρικές μου παραστάσεις και μου λέει « ήσουν πάρα πολύ καλή και εσύ και  τα άλλα τα παιδάκια» και αναφέρεται στους άλλους συναδέλφους, αλλά έτσι είναι οι μαμάδες. Η μαμά μου ακόμα σε αυτή την ηλικία με φωνάζει «μπέμπα» και αυτός είναι ο μεγάλος τσακωμός με την ανιψιά μου, τσακωνόμαστε ποια από τις δύο είναι η «Μπέμπα».

Η επιτυχία τελικά για σένα, Μαρία, είναι θέμα ταλέντου, δουλειάς ή τύχης;

Όσο περνάει ο καιρός τόσο πιστεύω και λιγότερο στο ταλέντο. Υπάρχουν βέβαια και  κάποια εξαιρετικά ταλέντα, που έχουν μείνει στην ιστορία. Δεν πιστεύω όμως ότι είμαι ένα  από αυτά. Εκείνο που πιστεύω είναι στην κατάλληλη συγκυρία. Όταν δεις την κατάλληλη ευκαιρία να την αρπάζεις και να είσαι συνεχώς μαθητής. Εγώ τουλάχιστον αισθάνομαι πάντα μαθήτρια. Προσπαθώ πάντα να ξεπεράσω τους ρόλους μου. Και επειδή μου δίνουν να παίζω  πάντα αλαφροΐσκιωτες , προσπαθώ οι χαρακτήρες που υποδύομαι να μην είναι ίδιοι μεταξύ τους.

Θα ήθελες να παίξεις και κάτι διαφορετικό, όπως έναν δραματικό ρόλο;

Η αλήθεια είναι ότι θέλω πολύ να παίξω δραματικούς ρόλους και κάνω προσπάθειες στο θέατρο και νομίζω ότι τα πάω καλά. Πριν κάνω τηλεόραση έπαιζα μόνο δραματικούς ρόλους. Μετά ήρθε η τηλεόραση όπου έπαιξα έναν κωμικό ρόλο και επειδή το physic μου ταιριάζει πιο πολύ σε κωμικούς χαρακτήρες μου, έχω παίξει μόνο σε κωμωδίες. Θα ήθελα πολύ έναν δραματικό ρόλο και στην τηλεόραση αν και  στην πραγματικότητα δεν υπάρχει διαφορά, όταν υπάρχει ωραίο κείμενο.

Και η παρουσίαση; Θα ήθελες μετά το βάφτισμα του πυρός στην μουσική εκπομπή που παρουσίασες στο action 24 να έχει και συνέχεια;

Ήταν μια εκπομπή  παραγωγής του Αθηναϊκού θεάτρου με το οποίο συνεργαζόμουν  και έτσι μου έγινε η πρόταση.  Η παρουσίαση ήταν πολύ μεγάλο σχολείο για μένα γιατί ήμουν μπροστά από την κάμερα και ήμουν ο εαυτός μου. Είναι άλλο να είσαι μπροστά στην κάμερα υποδυόμενη έναν ρόλο και άλλο να είσαι ο εαυτός σου. Θα  μοιραστώ μαζί σας και ένα μυστικό. Πριν από τρία χρόνια είχα  κάνει ένα δοκιμαστικό για ένα τηλεπαιχνίδι. Το δοκιμαστικό είχε γίνει στο Ολυμπιακό στάδιο και θυμάμαι είχε πάρα πολύ ζέστη.  Θυμάμαι από το άγχος μου λιποθύμησα δύο φορές και οι άνθρωποι προσπαθούσαν να με συνεφέρουν. Θα ήθελα να κάνω ένα τηλεπαιχνίδι που να φέρνει ανθρώπους πιο κοντά. Προς το παρόν φέρνω κοντά σκυλιά με ανθρώπους.  Σήμερα έκλεισα  μια υιοθεσία για έναν φίλο μου με το save a Greek stray.

Πόσο όμορφη ενέργεια αυτή. Η απόφαση να υιοθετήσεις το σκυλάκι σου, την Γκόλφω σου άλλαξε τη ζωή σου. Αλήθεια, πώς πήρες την απόφαση αυτή;

Στη ζωή της Γκόλφως και στην υιοθεσία της η Νάντια Μπουλέ ήταν εκείνη που έπαιξε καρμικό ρόλο. Η Γκόλφω ήταν στο «Save a Greek stray», από όπου η Νάντια έχει υοθετήσει και το δικό της σκυλάκι, τη Φοίβη. Η Νάντια την περίοδο του Lockdown είχε ανεβάσει ένα story που έλεγε: «Φιλοξενήστε ένα ζωάκι. Και βόλτες θα μπορείτε να βγαίνετε. Και θα δώσετε την ευκαιρία στο ζωάκι να έχει έστω και για λίγο ένα σπιτάκι».  Εγώ είχα βρει την Αντωνία στη Λαμία,αλλά δεν μπορούσα να πάω να την πάρω, γιατί  λόγω του Lockdown απαγορευόντουσαν οι μετακινήσεις. Η Αντωνία βρήκε σπιτάκι στη Θεσσαλονίκη και τότε η Νάντια μου έστειλε τη φωτογραφία της Γκόλφως, που έμοιαζε πολύ με την Αντωνία. Την Γκόλφω τότε την φιλοξενούσε ήδη προσωρινά μία κοπέλα δίπλα στο σπίτι μου. Πήγα την είδα και αυτό ήτανε. Θέλω να πω σε όσους θέλετε να υιοθετήσετε  ζωάκι να πάτε μια βόλτα σε ένα καταφύγιο. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρείτε  εκεί το ζωάκι που σας ταιριάζει.  Και πάρτε και ένα ενήλικο ζώο. Και θα είναι πολύ πιο ξεκούραστο και θα δώσετε μια δεύτερη ευκαιρία σε ένα ζωάκι. Επίσης αξίζει να δώσετε την ευκαιρία και σε ένα άρρωστο ζωάκι. Στο ραδιόφωνο θα υιοθετήσουμε την Βικτωρία που προέρχεται από το Κυνοκομείο της Σπάρτης. Της λείπει  το ένα ματάκι, το άλλο όμως είναι υπέροχο και σε κοιτάει με τόση αγάπη και ευγνωμοσύνη, παρόλα αυτά που έχει βιώσει. Δεν παίζει ρόλο η εμφάνιση σε ένα ζωάκι. Όταν έδειξα τη Γκόλφω στη μαμά μου, μου είπε: «Αυτό το ξεμαλλιάρικο θα πάρεις». Και της είπα: «Ναι! Είναι ξεμαλλιάρα όπως εγώ».  Όταν αγαπάς ένα ζωάκι συνδέεσαι και δεν σε ενδιαφέρει η εμφάνιση. Και στον έρωτα το ίδιο δεν ισχύει;

Αναφέρθηκες στον έρωτα και διερωτώμαι: ο έρωτας στη ζωή σου, τι ρόλο παίζει;

Παλαιότερα πιο σημαντικό από ότι τώρα. Υπήρχε μία περίοδος που πίστευα ότι δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένη αν δεν είμαι φοβερά ερωτευμένη. Μεγαλώνοντας όμως  τοποθετείς αλλιώς τα πράγματα στην προσωπική σου ιεραρχία. Παλιά ήμουν ερωτευμένη και με τη δουλειά μου, κάτι που επίσης πλέον δεν υφίσταται. Μεγαλώνοντας αλλάζεις  αυτήν την προσωπική πυραμίδα.

Τί ήταν εκείνο που άλλαξε τη δική σου πυραμίδα;

Ο χρόνος και η εμπειρία. Μεγαλώνοντας βλέπεις ότι το σώμα σου δεν σε ακολουθεί πια όπως παλιά. Παλαιότερα, μέχρι τα 33 μου, δεν είχα ενεργειακά καν την ανάγκη για διακοπές. Πλέον όμως τις χρειάζομαι για να γεμίζω τις μπαταρίες μου. Όπως και μια βόλτα στο πάρκο, με τη Γκόλφω. Μου είναι επίσης σημαντικό να γυρίσω στο σπίτι μου και να διαβάσω ένα βιβλίο, να δω μία ταινία. Φορτίζω πολύ όταν είμαι μόνη μου. Περνάω πολύ ωραία με τον εαυτό μου. Και ειδικά από τότε που πήρα την Γκόλφω. Έχω περάσει  βέβαια και το στάδιο που ήμουν πολύ σκληρή και πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου. Ήθελα να ικανοποιώ όλους τους άλλους και δεν με ένοιαζε πως είμαι εγώ. Υπήρξα θύμα των περιστάσεων. Δεν μπορούσα να πω ποτέ  «όχι». Δεν μπορούσα να έρθω σε σύγκρουσή.

Και πώς κατάφερες να το αλλάξεις αυτό;

Πήγα σε ψυχολόγο. Η αφορμή ήταν  μια σχέση  που τελείωσε και η οποία δεν ήταν σημαντική. Ακριβώς όμως επειδή δεν ήταν σημαντική για εμένα με έκανε να δω τί κάνω λάθος και πως σαμποτάρω εγώ την κατάσταση. Ουσιαστικά, δεν  μπορούσα να έρθω κοντά και να συνδεθώ συναισθηματικά. Ωθούσα τον άλλον να με χωρίσει με τη συμπεριφορά μου και όταν το έκανε, έλεγα: «είδες, με χώρισε πάλι».

Πραγματικά αποτελείς πηγή έμπνευσης. Σε απολαύσαμε το περασμένο Σάββατο 14 Μαΐου στη σκηνή του Ted x University of Macedonia. Ποιες είναι οι σκέψεις σου για αυτή σου την ομιλία.

Θα ήμουν πραγματικά υπερχαρούμενη αν έστω και  ένας άνθρωπος πιαστεί από μια φράση μου και έρθει έστω και λίγο σε επαφή με τον εαυτό του. Τότε θεωρώ ότι  έχω εκπληρώσει το στόχο μου.

INFO:

Δείτε την ομιλία της Μαρίας Κωνσταντάκη , καθώς και των υπόλοιπων ομιλητών στη σκηνή του Ted x University  of Macedonia ΕΔΩ

Mάθετε περισσότερα για το Ted x University  of Macedonia https://tedxuniversityofmacedonia.com/

Την Μαρία Κωνσταντάκη την ακούτε καθημερινά στις 6.30 το πρωί στο EASY BREAKFAST στον easy 97,5