Ο ταλαντούχος ηθοποιός με αφορμή την παράσταση «Βαβυλωνία», που παρουσιάζεται από το Κ.Θ.Β.Ε., εξομολογείται στη Vwoman.

Της Σοφίας Αποστολίδου

«Ηθοποιός σημαίνει φως», έλεγε ο Δημήτρης Χορν. Στην περίπτωση του Κώστα Χατζησάββα αυτό είναι εμφανές από την πρώτη στιγμή. Eίναι ένας άνθρωπος γεμάτος φως που διαθέτει το ταλέντο να μεταμορφώνεται στους πιο σκοτεινούς χαρακτήρες του θεάτρου και να σε καθηλώνει με την ερμηνεία του. Ζει και αναπνέει για το θέατρο και την επαφή με το κοινό. Εκτός από μοναδικό υποκριτικό ταλέντο, διαθέτει και μια υπέροχη φωνή που ντύνει, όχι μόνο τις εκφωνήσεις του «Βαλκάνια express», αλλά και τις παρουσιάσεις βιβλίων γνωστών εκδοτικών οίκων. Συνομιλήσαμε στο διάλειμμα που έκανε από τις εκφωνήσεις για την παρουσίαση νέων βιβλίων. Χαμογελαστός, σκεπτόμενος, βαθιά ευγενής, ο Κώστας Χατζησάββας, μοιράστηκε με τη Vwoman τις σκέψεις και τους φόβους του για την πανδημία και τον τρόπο με τον οποίο ο κορωνοϊός λειτουργεί ως μία σύγχρονη «Βαβυλωνία». Αποκάλυψε τι τον σοκάρει στο θέμα των γυναικοκτονιών και μίλησε για το «απόστημα που έσπασε» με τις αποκαλύψεις που έγιναν στον χώρο του θεάτρου, σε συνέχεια του κινήματος #Metoo.

Ποιο ήταν το έναυσμα για να ασχοληθείτε με την υποκριτική τέχνη;

Ήμουν πολύ μικρός όταν είχα δει για πρώτη φορά μια θεατρική παράσταση. Θυμάμαι ακόμη ότι ένιωσα μια έλξη προς τη σκηνή και την επιθυμία να βρίσκομαι από την άλλη πλευρά, αυτή των ηθοποιών. Στα γυμνασιακά-λυκειακά και φοιτητικά χρόνια έπαιζα θέατρο στη σχολική και σε φοιτητικές ομάδες αντίστοιχα. Κάπου στη μέση των σπουδών μου (Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο ΠΑΜΑΚ) αποφάσισα πως αυτό ήθελα να κάνω στη ζωή μου και ότι δε μου αρκούσε η ερασιτεχνική επαφή που είχα ως τότε με την υποκριτική τέχνη. Έδωσα εξετάσεις, πέρασα, άφησα το πανεπιστήμιο και σπούδασα στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Μετά τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους, που δεν ήταν -ούτε είναι- εύκολος, αλλά δεν μετάνιωσα ποτέ που ακολούθησα ό,τι έλεγε καρδιά μου.

Τι αγαπάτε πιο πολύ στο θέατρο;

Αυτά που με βασανίζουν συγχρόνως. Τη διαδικασία χτισίματος της παράστασης, τους αυτοσχεδιασμούς, την αγωνία να μου αποκαλυφθεί ο χαρακτήρας που παίζω. Και φυσικά την έκθεση στο κοινό, τη διάδραση με τις ανάσες των θεατών. Είναι μεγάλη ευτυχία για τον ηθοποιό να παίζει σε μια δυνατή παράσταση. Ζει μια καθημερινή μικρή λύτρωση. Βέβαια αντίστροφα, όταν παίζει σε κακή παράσταση νοιώθει δυστυχής, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.

Εργάζεστε και στην τηλεόραση, σε ένα διαφορετικό πόστο, σε αυτό του voice over artist. Ποιες διαφοροποιήσεις και ποια κοινά σημεία έχει η υποκριτική τέχνη με την αφήγηση ενός ντοκιμαντερ;

Η δουλειά μου στο «Βαλκάνια Εξπρές» είναι από τα πιο δημιουργικά πράγματα που κάνω τελευταία και χαίρομαι για τη συγκεκριμένη συνεργασία. Για την αφήγηση ντοκιμαντέρ κάποιες τεχνικές της υποκριτικής είναι πολύ χρήσιμες, αν όχι απαραίτητες. Ο αφηγητής οφείλει να επενδύει στην καθαρότητα του λόγου, για κάθε λέξη, κάθε φθόγγο. Πρέπει να αποδίδει το πνεύμα του κειμένου και της εικόνας, σε αρμονία με τον κειμενογράφο, τον σκηνοθέτη και τον μοντέρ. Τα άλλα εργαλεία του ηθοποιού (σώμα, έκφραση προσώπου κλπ.) προφανώς δεν σχετίζονται με το αντικείμενο.

Αυτήν τη θεατρική σεζόν μπορούμε να σας απολαύσουμε στη «Βαβυλωνία» του Κ.Θ.Β.Ε. Δράττοντας της ευκαιρίας από την ετυμολογία της λέξης «Βαβυλωνία»-που χρησιμοποιείται για να ορίσει την ασυνεννοησία- θα ήθελα να σας ρωτήσω πού πιστεύετε ότι συναντάται στη σύγχρονη ζωή η μεγαλύτερη ασυνεννοησία και ποιες είναι οι αιτίες της;

Μια προφανής απάντηση βρίσκεται στη συγκυρία της πανδημίας που βιώνουμε. Πολλές και βαθιές είναι οι αιτίες, αλλά για να μη μακρυγορώ θα έλεγα ότι βασική είναι η έλλειψη του ορθολογισμού. Έχουμε αναγάγει – όχι μόνο στην Ελλάδα – ένα υγειονομικό πρόβλημα σε πολιτικό ζήτημα. Η υπερπληροφόρηση – παράπλευρη συνέπεια της ραγδαίας τεχνολογικής ανάπτυξης – έχει ‘μπουκώσει’ τους ανθρώπους με παραφιλολογίες κάθε είδους. Η τελευταία φορά που η ανθρωπότητα αντιμετώπισε κάτι αντίστοιχο, την ισπανική γρίπη, ήταν πριν έναν αιώνα. Αλλά δυστυχώς δε φαίνεται να έχουμε κάνει βήματα μπροστά. Ίσως να έχουμε οπισθοδρομήσει κιόλας. Η δε διαχείριση του προβλήματος από την πολιτική εξουσία είναι θλιβερή. Εδώ και δύο σχεδόν χρόνια η κυβέρνησή μας, με εξαίρεση την άμεση απόφαση για την αρχική καραντίνα, επιδίδεται σε μια σειρά αντιφάσεων, αποφάσεων ‘στο πόδι”, πρόχειρων ψηφοθηρικών τακτικισμών. Αλλά και όλο το Κοινοβούλιο κινείται αντίστοιχα. Ασυνεννοησία κι εκεί λοιπόν.

 Η «Βαβυλωνία» τοποθετείται στην αρχή της σύστασης του Νέοελληνικού κράτους. Τι έχει αλλάξει και τι έχει μείνει αναλλοίωτο από τότε;

Λυπάμαι που δεν έχω αισιόδοξη απάντηση να δώσω. Χαμηλό πνευματικό επίπεδο, κουτοπονηριά, αυθαιρεσία των μορφών εξουσίας, απληστία, σαθρές βάσεις δόμησης του κράτους ,δυστυχώς  εξακολουθούν και υφίστανται. Όπως στρώσαμε πριν από 200 χρόνια, έτσι κοιμόμαστε σήμερα. Και κοιμόμαστε βαθιά, ονειρευόμενοι πως είμαστε ο περιούσιος λαός. Φοβάμαι ότι το ξύπνημα θα είναι βίαιο και θα αποκαλυφθεί ένας εφιάλτης.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα ο χώρος του θεάτρου κλυδωνίζεται από αποκαλύψεις. Τί πιστεύετε ότι θα αλλάξει μετά το κίνημα του #ΜΕΤΟΟ στον καλλιτεχνικό χώρο;

Έσπασε ένα μέρος του αποστήματος. Δεν καθάρισε βέβαια ο χώρος εντελώς, εξάλλου το πρόβλημα δεν ήταν μόνο 4-5 άνθρωποι, αλλά η συνολική νοοτροπία. Θέλω να πιστεύω πως άτομα επιρρεπή στην κατάχρηση εξουσίας θα είναι πιο μαζεμένα πλέον. Αλλά ελπίζω και όλοι να είμαστε σε καλύτερη ετοιμότητα να αντιδρούμε σωστά σε χυδαίες συμπεριφορές. Αφορά όλη την κοινωνία το ζήτημα. Άλλωστε υπήρξαν αποκαλύψεις και στον αθλητισμό, την πολιτική, το χώρο των ΜΜΕ.

Θεωρείτε ότι η ισότητα έχει πλέον επέλθει ή ότι οι γυναίκες εξακολουθούν να πέφτουν θύματα των έμφυλων διακρίσεων;

Έχουν γίνει βήματα θετικά, αλλά τόσο ριζωμένες νοοτροπίες δεν εξαφανίζονται από τη μια στιγμή στην άλλη. Για να μη δίνω συνεχώς πεσιμιστικές απαντήσεις, η γυναίκα δεν έχει τη θέση που είχε στην κοινωνία μέχρι και πριν μερικές δεκαετίες. Αλλά την ίδια ώρα σοκάρομαι με την έξαρση της γυναικοκτονίας στη χώρα. Είναι σαν να παίρνει ο ένας δολοφόνος παράδειγμα από τον άλλο. Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς τα πράγματα; Σε μια κοινωνία σε αποσύνθεση, κάθε της πτυχή είναι λερωμένη. Όσον αφορά την ερώτηση αυτή, η ελπίδα είναι οι νέοι. Να απορρίψουν στην πράξη οπισθοδρομικές αντιλήψεις και να χτίσουν μια κοινωνία έστω και μερικώς καλύτερη. Πιο αντάξια του πανέμορφου τόπου, όπου έχουμε την τύχη να ζούμε.

INFO:

 Η «Βαβυλωνία» από το  Κ.Θ.Β.Ε.

Συντελεστές

Δραματουργική επεξεργασία- Σκηνοθεσία: Τάκης Χρυσικάκος
Σκηνικά- Κοστούμια: Σάββας Πασχαλίδης
Μουσική: Δημήτρης Λάγιος
Χορογράφος: Γιώργος Σοφιανίδης
Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Παναγιώτης Μπάρλας
Βοηθός σκηνοθέτη/ σκηνογράφου/ ενδυματολόγου: Τατιάνα Νικολαΐδου
Β’ βοηθός σκηνογράφου/ ενδυματολόγου: Χαρά Αργυρούδη
Βοηθός Φωτιστή: Στάθης Φρούσσος
Οργάνωση Παραγωγής: Μαριλύ Βεντούρη

Παίζουν: Τάκης Χρυσικάκος (Ανατολίτης), Κοσμάς Ζαχάρωφ (Αστυνόμος), Νικόλας Μαραγκόπουλος (Λογιότατος), Κώστας Ίτσιος (Πελοποννήσιος), Ηλίας Μπερμπέρης (Χιώτης), Δημήτρης Παλαιοχωρίτης (Λοκαντιέρης), Αλέξανδρος Μούκανος (Αρβανίτης), Κωνσταντίνος Χατζησάββας (Κρητικός), Βασίλης Παπαδόπουλος (Κύπριος), Λευτέρης Λιθαρής (Γραμματέας αστυνόμου), Γιώργος Σφυρίδης (στρατιώτης).

Πληροφορίες

Μονή Λαζαριστών- Σκηνή Σωκράτης Καραντινός (Κολοκοτρώνη 25- 27, Σταυρούπολη)
Πρεμιέρα: Σάββατο 23 Οκτωβρίου, 21.00
Ημέρες και Ώρες παραστάσεων: Τετάρτη, Κυριακή στις 19.00, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00
Διάρκεια: 100 λεπτά – Χωρίς διάλειμμα
Προπώληση:www.ntng.gr |VIVA.GR | 11876 |WIND
Κεντρικό Εκδοτήριο Βασιλικού Θεάτρου:
Δευτέρα – Παρασκευή (08:30-21:30)
Εκδοτήριο ΚΘΒΕ Πλατείας Αριστοτέλους:
Δευτέρα- Παρασκευή (11:00-19:00)
Τιμές εισιτηρίων
Γενική είσοδος: 13€
Εκπτωτικό Εισιτήριο 8€ (θέσεις Α’ εξώστη, Φοιτητικό) – Θέσεις Β’ Εξώστη 5€
Άνεργοι: 5€

Ομαδικό Εισιτήριο 8€ (για κρατήσεις άνω των 10 ατόμων). Απαραίτητη η προαγορά των εισιτηρίων, κατόπιν τηλεφωνικής κράτησης (Δευτέρα- Παρασκευή, πρωινές ώρες τηλ.: 2315200012).

Πληροφορίες: Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος |www.ntng.gr |Τ. 2315 200 200