Η δικηγόρος παρ΄ Αρείω Πάγω, πρόεδρος του Μ.Α.Ζ.Ι., ταλαντούχα καλλιτέχνης και περήφανη μητέρα μοιράζεται τις σκέψεις της με τη Vwoman
Της Σοφίας Αποστολίδου
Είναι γεγονός, πως δεν ξέρεις ποιον χαρακτηρισμό να αποδώσεις πρώτα στην Αλεξάνδρα Γωγούση. Πετυχημένη νομικός; Ταλαντούχα καλλιτέχνης; Ενεργός πολίτης; Ξέρεις όμως με σιγουριά πως μπορείς να τη χαρακτηρίσεις: «έναν υπέροχο άνθρωπο.»
Σε κερδίζει από την πρώτη λέξη στο τηλέφωνο, με την αμεσότητά της, τη φυσική της ευγένεια, την καλοσύνη, τη θετική διάθεση. Είναι αδύνατον να μην σε κάνει να χαμογελάσεις και να νιώσεις οικεία, αρχές που της δίδαξαν οι γονείς της. Από εκείνους έμαθε το να «εκτίθεται» για τις ιδέες της και να βοηθάει όποιον έχει ανάγκη, κάτι που κάνει ενεργά ως πρόεδρος του Μ.Α.Ζ.Ι.
Μιλά με υπερηφάνεια όχι μόνο για τους γονείς της και τον αδελφό της, αλλά και για τους προγόνους της, τον προ-προπάππου της, αγωνιστή του 1821,Κωνσταντίνο Γωγούση και τον πρόγονό της Καπετάν Γιακώβ, αρχηγό του αντάρτικου της Σαμψούντας στην οροσειρά Τοπ Τσαμ. Η αυτοθυσία των υγιώς σκεπτόμενων Ελλήνων την εμπνέει και τη συγκινεί. Στον αντίποδα τη θυμώνουν οι άνθρωποι σε υψηλά ιστάμενες θέσεις που λεηλατούν την πατρίδα μας …
Είναι πραγματικά εντυπωσιακές οι κοινωφελείς δράσεις στις οποίες προχώρησε ως πρόεδρος του «Μ.Α.Ζ.Ι.- Με αλληλεγγύη ζούμε ισότιμα», σε συνεργασία με τα υπόλοιπα μέλη. Μερικές μόνο από αυτές είναι : η δωρεά ιατρικού εξοπλισμού (όπως συσκευές οξυγόνου, μόνιτορ μεταφοράς διασωληνωμένων ασθενών, κ.α) στα νοσοκομεία ΑΧΕΠΑ, Παπανικολάου Κιλκίς- Κέντρο υγείας Γουμένισσας, η δημιουργία δωρεάν γραμμής υποστήριξης για τους Θεσσαλονικείς, η προσφορά tablet στους μαθητές της Σάμου μετά το σεισμό και πολλές άλλες.
Εκτός των άλλων, η Αλεξάνδρα Γωγούση είναι και μία ταλαντούχος καλλιτέχνης. Η τέχνη είναι ένα εναλλακτικό μέσον για να εκφράσει τα συναισθήματά και τις επιθυμίες της αναφέρει χαρακτηριστικά. Συμμετείχε πρόσφατα στο project της ΕΠΙΜΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ υπό την επιμέλεια της Χρύσας Μπαρζόκα με έργο της Spread the love, που συμβολίζει τη σιδερένια πόρτα που ξεκλειδώνει για να βρούμε την αγάπη.
Το έργο πάνω στο οποίο εργάζεται αυτές τις ημέρες είναι η σημαία της Επανάστασης του 1821, του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Αυτό που αγαπά πιο πολύ είναι τα δύο της αγόρια, τον Βασίλη και τον Βλάσση-Ανδρέα, και φυσικά τη Θεσσαλονίκη. Ονειρεύεται να έρθει η μέρα που θα σεβόμαστε όλοι τη πόλη μας και θα τη δούμε να ανθίζει.
Προέρχεστε από μία σημαντική οικογένεια της Θεσσαλονίκης. Ποιες είναι οι σημαντικότερες συμβουλές που κρατάτε από τον πατέρα σας, -για τον οποίο έχετε γράψει και ένα υπέροχο βιβλίο με τίτλο «#ο_δικός_μου_μπαμπάς» εκδόσεις Ιανός και τί έχετε ενστερνιστεί από τη μητέρα σας –η οποία υπήρξε πρωταθλήτρια με την ομάδα του Ηρακλή;
Και οι δύο γονείς μου με δίδαξαν πρώτα απ΄ όλα να είμαι δίκαιη, (ελπίζω να τα κατάφερα), καλοπροαίρετη, εργατική και συνεπής. Την αισιοδοξία, το να λέω έναν καλό λόγο, το χαμόγελο και την κοινωνικότητα μου τα δίδαξε ο πατέρας μου μέσα από τη στάση ζωής του. Το να αγωνίζομαι για όσα νομίζω ότι αξίζει τον κόπο μου και να πρωτοστατώ στους αγώνες αυτούς, μου τα δίδαξαν και οι δύο γονείς μου, επίσης με το προσωπικό τους παράδειγμα. Το «ευ αγωνίζεσθαι» κυριολεκτικά, στον αθλητισμό, το διδάχτηκα από τη μητέρα μου. Μεταφορικά το διδάχτηκα και από τους δύο γονείς μου. Και από τους δύο γονείς μου έμαθα επίσης να αγαπώ τους ανθρώπους αλλά και τα ζώα.
Από τον πατέρα μου έμαθα όταν έχω άποψη κι επιχειρήματα για ένα θέμα που μπορεί να βοηθήσει κι άλλους ανθρώπους, να μην τα κρατώ για μένα, αλλά να τα μοιράζομαι. Και από τους δύο γονείς μου έμαθα να «εκτίθεμαι» για τις ιδέες μου και να βοηθώ όποιον έχει ανάγκη, στο μέτρο που μπορώ. Να συμπληρώσω ότι σε όλα αυτά σημαντικό ρόλο παίζει και ο αδελφός μου Δρ Αριστείδης Γωγούσης, καθηγητής ρομποτικής στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος.
Παραμονή της Εθνικής μας εορτής χρησιμοποιήσατε ένα πανέμορφο φίλτρο με τον Κολοκοτρώνη που σχεδιάστηκε εξ ολοκλήρου από τον ανιψιό σας, Βλάση Γωγούση. Ενώ, λίγες μέρες πριν, κάνατε μία υπέροχη ανάρτηση για τον προ-προπάππου σας, Κωνσταντίνο Γωγούση, ο οποίος υπήρξε αγωνιστής του 1821. Τι σας συγκινεί περισσότερο από τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης;
Η καλλιτεχνική φλέβα στην οικογένεια προέρχεται αναμφισβήτητα από την πολυτάλαντη μητέρα μου που εκτός από τα μοναδικά έργα τέχνης που έφτιαχνε η ίδια, ήταν αυτή μου μας παρακίνησε να μάθουμε μουσική (τον αδελφό μου κι εμένα) κι αργότερα και τα 5 εγγόνια της. Η μητέρα μας επίσης ήταν αυτή που μας κληροδότησε τα γονίδια του αθλητισμού μιας κι εκτός από τον αδελφό μου κι εμένα, με τον αθλητισμό και πρωταθλητισμό ασχολήθηκαν και διέπρεψαν και τα 5 εγγόνια της. Παιδιά κι ανίψια μου.
Σχετικά τώρα με τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821, στην οικογένειά μας και από την πλευρά του πατέρα μου και από την πλευρά της μητέρας μου, υπάρχει έντονη δράση των προγόνων μας σε αγώνες κατά των Τούρκων. Σε διαφορετικές εποχές και σε διαφορετικούς τόπους.
Ο προ-προπάππος μας, Κωνσταντίνος Γωγούσης, ήταν αγωνιστής του 1821. Έλαβε μέρος σε μάχες κατά των Τούρκων από το 1821 έως το 1854 ενώ το 1823, αγωνίστηκε υπό τις διαταγές του Γεώργιου Καραϊσκάκη, ως οπλαρχηγός.
Από την πλευρά της μητέρας μας, έχουμε τον Καπετάν Γιακώβ (Ιάκωβο Καρατελίδη), αρχηγό του αντάρτικου της Σαμψούντας στην οροσειρά Τοπ Τσαμ. Τον Καπετάν Γιακώβ που διαδέχθηκε ο Κοτζά Αναστάς. Ο Καπετάν Γιακώβ ήταν πρώτος ξάδελφος του παππού μας, Αναστάση Καρατελίδη, επίσης επικηρυγμένου και καταδικασμένου σε θάνατο. Ο παππούς μας, παρότι φυλακισμένος, κατόρθωσε να δραπετεύσει και μετά από αμέτρητες περιπέτειες, έφθασε στη Βόρεια Ελλάδα, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών, με αλλαγμένο επίθετο, ως Αναστασιάδης.Στην Ελλάδα παντρεύτηκε τη γιαγιά μας Ελένη Γεωργιάδου, που επίσης είχε έρθει πρόσφυγας από την Σαμψούντα. Δύσκολα χρόνια…
Φυσικά η αυτοθυσία των προγόνων μας με συγκινεί όσο όλους τους υγιώς σκεπτόμενους Έλληνες. Και με εμπνέει… Κι αισθάνομαι ότι τρέχει λίγη από αυτή την καλώς εννοούμενη τρέλα στο αίμα μου…
Κι ότι αν χρειαστεί κι εγώ το ίδιο θα κάνω…
Αυτό που ΔΕΝ με συγκινεί, αλλά με θυμώνει, είναι ότι ενώ οι πρόγονοι πολλών από εμάς έδωσαν στην κυριολεξία τη ζωή τους για την πατρίδα, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι (υπάνθρωποι είναι αυτοί), που εμπλέκονται με την πολιτική ή που τους αναθέτουν υψηλά καθήκοντα οι πολιτικοί, κι αυτοί έχουν μοναδικό σκοπό τους, να λεηλατήσουν οικονομικά ή με οποιονδήποτε άλλον τρόπο, την πατρίδα μας, εις βάρος όλων μας…
Ποια δράση από όσες διεξήχθησαν στο πλαίσιο του πλούσιο προγράμματός του M.A.Z.I. – Με Αλληλεγγύη Ζούμε Ισότιμα – Κοινωνικό Παντοπωλείο σας άγγιξε περισσότερο και πως καταφέρατε να κάμψετε τις δυσκολίες που επέφερε η έλευση της πανδημίας;
Το «Μ.Α.Ζ.Ι.- Με αλληλεγγύη ζούμε ισότιμα» του οποίου έχω την τιμή να είμαι Πρόεδρος, κλείνει φέτος 10 χρόνια ζωής. Η αλήθεια είναι ότι μέσα σ’ αυτά τα 10 χρόνια κάναμε θαύματα. Είναι τα ιδρυτικά μέλη, οι εθελοντές και οι φίλοι του Μ.Α.Ζ.Ι. που συνετέλεσαν σε αυτό. Και φυσικά τα μέλη του Διοικητικού συμβουλίου που θα μου επιτρέψετε να τα αναφέρω: Αντιπρόεδρος Ευαγγελία Βαφειάδη, Γενική Γραμματέας Κατερίνα Τζαμπάζη, Ταμίας Χάιδω Τσάνταλη, μέλη: Αναστασία Λαδένη, Κατερίνα Γουλανδρή και δόκιμα αλλά ιδιαίτερα ενεργά μέλη: Ελεάνα Βλάχου- Τζιτζικώστα και Γιολάντα Πεπέ.
Αναμφισβήτητα το σπουδαιότερο επίτευγμά μας είναι η υλοποίηση από μέρους μας της δωρεάς ενός ψηφιακού αγγειογράφου στο Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, αξίας 1.500.000€ από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Όλο αυτό το ταξίδι ξεκίνησε μετά από πρόταση του νευροχειρουργού του ΑΧΕΠΑ κ. Στέφανου Φοινίτση ο οποίος είναι και ένας από τους ιατρούς που κάνουν τις επεμβάσεις σε αυτό το προηγμένης τεχνολογίας μηχάνημα που είναι μοναδικό σε όλη τη βόρεια Ελλάδα.
Το 2020 από την αρχή της καραντίνας μέχρι σήμερα, το Μ.Α.Ζ.Ι.
1. δώρισε ένα μόνιτορ μεταφοράς διασωληνωμένων ασθενών για την κλινική εντατικής θεραπείας του Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ σε συνεργασία και με ακόμη 7 συλλόγους της πόλης,
2. εξασφάλισε ένα βιντεολαρυγγοσκόπιο COVID εγκύων γυναικών στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο Θεσσαλονίκης
3. δώρισε 200 ασπίδες προστασίας στα νοσοκομεία Θεσσαλονίκης ΑΧΕΠΑ και Παπανικολάου.
4. Οργάνωσε και συντονίζει μέχρι σήμερα, μια Ομάδα 22 Εθελοντών Ψυχολόγων προσφέροντας ψυχολογική στήριξη δωρεάν σε όποιον συμπολίτη μας έχει ανάγκη ψυχολογικής στήριξης, σε συνεργασία και μέσω του τηλεφωνικού κέντρου του Δήμου Θεσσαλονίκης.
5. Παρέδωσε 1,5 τόνο από πλαστικά καπάκια για ανακύκλωση στον Δήμο Θεσσαλονίκης
6. Λόγω του μεγάλου σεισμού στη Σάμο, δώρισε 30 tablets υψηλών προδιαγραφών στα Δημοτικά σχολεία της Σάμου για τηλεκπαίδευση μαθητών που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να τις προμηθευτούν.
7. Το 2021 σε μια ιδέα αλλά και σημαντική οικονομική ενίσχυση μιας παρέας συμμαθητών, του «Μαγικού ΄87» δώρισε μία συσκευή Υψηλής ροής Οξυγόνου στο Νοσοκομείο Παπανικολάου της Θεσσαλονίκης.
8. τα Χριστούγεννα 2020 παρέδωσε μεγάλες ποσότητες τροφίμων σε 244 οικογένειες ευάλωτων ομάδων σε ακριτικά χωριά του Κιλκίς
9. Παρέδωσε επίσης υγειονομικό υλικό στο Νοσοκομείο Κιλκίς- Κέντρο υγείας Γουμένισσας.
ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!
Τώρα το Μ.Α.Ζ.Ι. συγκεντρώνει χρήματα για την αγορά ενός Γυναικολογικού υπερηχογραφικού μηχανήματος για το Κέντρο Υγείας Γουμένισσας.
Το «Μ.Α.Ζ.Ι. – Με αλληλεγγύη ζούμε ισότιμα» δεν εισπράττει καμία κρατική ή άλλη επιχορήγηση. Όλοι οι πόροι μας προέρχονται από χορηγίες, δωρεές και εκδηλώσεις.
Συμμετείχατε πρόσφατα στο project της ΕΠΙΜΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ υπό την επιμέλεια της Χρύσας Μπαρζόκα, με το έργο σας Spread the love, μία πόρτα με καρδιές, που μας επιτρέπει να «περάσουμε» στο χώρο της αγάπης. Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να στείλετε μέσω της τέχνης και ποια είναι το επόμενο έργο το οποίο ετοιμάζετε;
Η τέχνη είναι ένα εναλλακτικό μέσον για να εκφράσω τα συναισθήματά μου, τα οράματά μου, τις επιθυμίες μου…
Η σιδερένια πόρτα που ξεκλειδώνει για να βρούμε την αγάπη, κάθε αγάπη: αυτή που έχουμε μέσα μας ή αυτή που ψάχνουμε στους άλλους, είναι ένα έργο που μιλάει εύκολα στις ψυχές όλων.
Όλοι πρέπει να κάνουμε ένα βήμα και να διαβούμε την πόρτα που μας χωρίζει από την αγάπη…
Τόσο απλά, τόσο ξεκάθαρα…
Επί τη ευκαιρία να ευχαριστήσω και πάλι την ευρηματική και αεικίνητη Χρύσα Μπαρζόκα αλλά και την αντιδήμαρχο πολιτισμού Μαρία Καραγιάννη για την υπέροχη πρωτοβουλία τους.
Το έργο που τελειώνω αυτές τις ημέρες είναι πολύ επίκαιρο και είναι η σημαία της Επανάστασης του 1821 και πιο συγκεκριμένα η σημαία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Τη φτιάχνω από σίδερο και καθρέφτη και έχει διαστάσεις 1,10 επί 0,70 εκατοστά.
Ποιο είναι το πιο δύσκολο και ποιο το πιο γλυκό γεγονός που αντιμετωπίζετε στην καθημερινότητά σας, ούσα μητέρα δύο νέων και ταλαντούχων άντρων;
Τα αγόρια μας, ο πρωτότοκος Βασίλης Σκανδάλης και ο δευτερότοκος Βλάσης- Ανδρέας Σκανδάλης, μόνον χαρές μας δίνουν. Δόξα τω Θεώ, είναι ανεξάρτητες προσωπικότητες, αυτοδύναμοι και οι δύο, πατούν γερά στα πόδια τους κι έχουν το μυαλό στο κεφάλι τους. Είναι ζωόφιλοι, οικολόγοι, ιδεολόγοι, ενσυνείδητα κατά του ρατσισμού σε οποιαδήποτε μορφή του, αγαπούν τους ανθρώπους, έχουν καλλιτεχνικές ευαισθησίες και ως αγόρια αγαπούν όσο πρέπει (όχι υπερβολές!!) τη μαμά τους!
Εεεε, τι άλλο να θέλω στη ζωή μου!
Ποιο είναι το πιο όμορφο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε στη Θεσσαλονίκη και τι θα θέλατε να αλλάξει στην πόλη μας;
Το πιο όμορφο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε στη Θεσσαλονίκη μας είναι να την αγαπάμε και να τη φροντίζουμε. Αν ο καθένας μας σέβεται την πόλη του, η πόλη του θα ανθίζει…
Αυτό που διακαώς επιθυμώ να αλλάξει στην πόλη μας είναι να πάρει επιτέλους η Θεσσαλονίκη τη θέση που της αξίζει στην κεντρική διοίκηση των Αθηνών…Έχω την αίσθηση ότι γι’ αυτούς που καθορίζουν τη μοίρα μας, η Θεσσαλονίκη δεν υπάρχει… Υπάρχει μόνον στο μυαλό τους σαν η ερωτική πόλη που την επισκέπτονται και περνούν καλά ένα Σαββατοκύριακο… Δεν είναι έτσι…
Η Θεσσαλονίκη υπάρχει από το 316 π.Χ. ενώ από το 187 π.Χ. είχε το δικό της νόμισμα.
Ήταν ανέκαθεν ΠΟΛΗ και μάλιστα κατά περιόδους πόλη με διεθνή ακτινοβολία, κόμβος ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, κοσμοπολίτικο και αστικοποιημένο κέντρο, πρωτεύουσα και συμβασιλεύουσα.
Είναι άδικο για τη Θεσσαλονίκη μας να την αποκαλούν ειρωνικά πλέον, συμπρωτεύουσα…
Στην πράξη δε, να είναι ο φτωχός συγγενής…
Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: Νίκος Αρβανιτίδης
