Η μαχητική νομικός, πρωταθλήτρια, ιδιοκτήτρια σχολής τένις και Πολιτευτής στην Α’ Θεσσαλονίκης με το κυβερνών κόμμα μιλάει στη Vwoman
Της Σοφίας Αποστολίδου
Ο δυναμισμός και η ενέργεια της σε κερδίζουν από τη πρώτη στιγμή. Η Αφροδίτη Λατινοπούλου είναι μία νέα, μαχητική γυναίκα, με έντονο λόγο και όραμα να κάνει τη Θεσσαλονίκη και τη χώρα μας ακόμα πιο όμορφη. Γι΄ αυτό και πολιτεύτηκε μόλις στα 28 της χρόνια.
Υπήρξε πρωταθλήτρια του τένις και διατηρεί πλέον τη δική της σχολή. Οφείλει πολλά στον αθλητισμό, που της έμαθε να αγωνίζεται σκληρά για να πετύχει τους στόχους της. Αυτό ακριβώς θέλει να μεταλαμπαδεύσει και στους μαθητές της μέσω του τένις: την ευγενή άμιλλα, το ευ αγωνίζεσθε και τη στοχοπροσήλωση.
Μεγαλύτερή της δύναμη το ότι δεν προέρχεται από εύπορη και πολιτική οικογένεια και έχει βιώσει τις οικονομικές δυσκολίες και τα προβλήματα της μέσης ελληνικής οικογένειας. Ως απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ. έχει μέσα της έντονο το αίσθημα δικαίου.
Ο ανταγωνισμός στον ανδροκρατούμενο χώρο της πολιτικής είναι μεγάλος, όμως δεν τη πτοεί. Ως δυναμική γυναίκα έχει κληθεί να πληρώσει το τίμημα των παλαιών στερεοτύπων γι’ αυτό και στέλνει σε όλες τις γυναίκες μήνυμα να είναι ενωμένες. Δικό της λιμάνι, εκτός από την οικογένειά της, το λιμανάκι στο Ποσειδώνιο όπου χαλαρώνει κοιτώντας τη θάλασσα.
Διατηρείτε τη δική σας σχολή τένις και διδάσκετε κυρίως σε μικρά παιδιά. Ποια είναι η γνώση που θέλετε να μεταλαμπαδέψετε στους μαθητές σας ;
Στον αθλητισμό οφείλω πολλά και αν και σταμάτησα λόγω τραυματισμού τον πρωταθλητισμό δεν υπήρχε περίπτωση να τον εγκαταλείψω.
Η κοινωνία μας εξελίσσεται ταχύτατα, οι επιρροές πολλές και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια πλέον βρίσκονται σε κάθε σχεδόν σπίτι. Αν υπάρχει ένα «αντίδοτο», μια σανίδα σωτηρίας σε όλες αυτές τις «σειρήνες» της καθημερινότητας τότε αυτός είναι ο αθλητισμός.
Σου προσφέρει ήθη και αξίες που μερικές φορές ούτε η οικογένεια αλλά ούτε και το σχολείο από τη φύση του μπορούν να μεταλαμπαδεύσουν στα παιδιά: Επιμονή, ευγενή άμιλλα, στοχοπροσήλωση, δουλειά, υπομονή, αντοχή, ήθος, προγραμματισμός και άλλες πολλές αρετές γίνονται βίωμα μέσω του αθλητισμού. Γι’ αυτόν το λόγο παροτρύνω τος γονείς να πηγαίνουν τα παιδιά τους σε αθλητικές δραστηριότητες. Και δε χρειάζεται να κρατήσουν τίποτα τα παιδιά. Όλα όσα σου προσφέρει ο αθλητισμός σου γίνονται βίωμα χωρίς καν να το καταλαβαίνεις, παίζοντας και γυμνάζοντας ταυτόχρονα το σώμα σου και το μυαλό σου.
Προέρχεστε από μία αγαπημένη και πολύτεκνη οικογένεια η οποία δεν είχε σχέση με την πολιτική Παρ ‘όλα αυτά υπήρξατε ένα από τα νεότερα πολιτευθέντα πρόσωπα των περασμένων εκλογών. Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο σας πλεονέκτημα και ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που χρειάστηκε να κάμψετε;
Στην σημερινή Ελλάδα όντως φαντάζει πρωτοποριακό το να διεκδικείς μια θέση στο ελληνικό κοινοβούλιο ενώ προέρχεσαι από όχι μόνο μία μη πολιτική οικογένεια αλλά και από μια οικογένεια που δεν μπορείς να την κατονομάσεις εύπορη. Συνήθως είτε υπάρχει η πολιτική εμπειρία είτε μια οικονομική επιφάνεια πίσω από υποψήφιους βουλευτές. Κάτι τέτοιο δεν υπάρχει στη δική μου περίπτωση.
Αυτό όμως είναι η μεγαλύτερή μου δύναμη καθώς γνωρίζω από πρώτο χέρι τις δυσκολίες του να μεγαλώνεις έχοντας αρκετά προβλήματα τα οποία καλείσαι να λύσεις μόνος σου.
Όταν λοιπόν μπορείς να διαχειριστείς τα οικονομικά προβλήματα της οικογένειας σου και όταν έχεις μάθει να αγωνίζεσαι για ένα καλύτερο αύριο χωρίς να παίρνουν τα μυαλά σου αέρα τότε έχεις πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να μπορείς να εκπροσωπείς αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους στο ελληνικό κοινοβούλιο. Ανθρώπους του μόχθου, της βιοπάλης και του μεροκάματου που αγωνίζονται με ήθος και αξιοπρέπεια για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο τίμημα που κληθήκατε να πληρώσετε ούσα μία τόσο δυναμική και μαχητική γυναίκα;
Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτό που καλείται να πληρώσει κάθε δυναμική γυναίκα. Στην Ελλάδα ευτυχώς κάνουμε γρήγορα βήματα ώστε να ξεπεράσουμε τα στερεότυπα της γυναίκας-νοικοκυράς που πρέπει να ασχολείται μόνο με την κουζίνα και τα πιάτα της. Η γυναίκα έχει φωνή και μη ξεχνάμε πως έχει και έναν εξαιρετικά ιδιαίτερο τρόπο σκέψης που τη βοηθάει να δίνει λύση σε κάθε πρόβλημα.
Σίγουρα ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος ειδικά σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο όμως αυτό δεν με πτοεί. Το αντίθετο θα έλεγα. Μάλιστα θα αδράξω την ευκαιρία και θα στείλω ένα μήνυμα σε όλες τις γυναίκες: ” Συχνά μας πολεμάνε που μας πολεμάνε οι άντρες λόγω του φύλου μας, ας μείνουμε τουλάχιστον ενωμένες μεταξύ μας και ας σπάσουμε αυτή τη καθεστηκυία νοοτροπία. Ενωμένες μπορούμε να πετύχουμε πολλά περισσότερα”.
Τι είναι εκείνο που σας απασχολεί περισσότερο αναφορικά με το μέλλον; Τι σας χαροποιεί και τι σας θλίβει στην εποχή που διανύουμε;
Σκέφτομαι συχνά το μέλλον το οποίο έρχεται γοργά. Κυρίως με απασχολεί η αλλοίωση της χώρας από τους μετανάστες – λαθρομετανάστες την ίδια στιγμή που αδυνατούμε να επαναπατρίσουμε Έλληνες που έχουν φύγει στο εξωτερικό γιατί η πατρίδα μας δεν τους δίνει τις ευκαιρίες που τους αξίζουν. Άρα θα εστιάσω στο δημογραφικό που προφανώς δεν είναι λύση του η αναγκαστική ενσωμάτωση λαθρομεταναστών και η έλλειψη ευκαιριών στους νέους μας να μεγαλουργήσουν στην πατρίδα τους. Χρειάζονται σαρωτικές αλλαγές στον τομέα προσέλκυσης επενδύσεων, αξιολόγηση και αξιοκρατία παντού.
Με θλίβει και πάντα θα είναι αγκάθι στην καρδιά μου συμφωνία των Πρεσπών…
Ποιο είναι το δικό σας αγαπημένο σημείο στη Θεσσαλονίκη; Τι αγαπάτε στην πόλη μας και τι θα θέλατε να αλλάξετε σε αυτήν;
Είναι τόσα πολλά τα αγαπημένα μου μέρη που δυσκολεύομαι πολύ να διαλέξω. Όμως αν έπρεπε αναγκαστικά να καταλήξω μόνο σε ένα, αυτό θα ήταν σίγουρα το «λιμανάκι» στο Ποσειδώνιο δίπλα στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Όταν κοιτάς τη θάλασσα και ηρεμείς και σκέφτεσαι πόσο μεγάλη ευλογία έχει αυτή η πόλη που αγκαλιάζεται από θάλασσα. Στα γήπεδα του Ποσειδωνίου έχω περάσει ώρες προπονήσεων. Θυμάμαι χειμώνες ολόκληρους πριν το σχολείο να πηγαίνουμε με τον πατέρα μου μέσα στα χιόνια στο τότε κλειστό γήπεδο τένις του Ποσειδωνίου στις 5 το πρωί για προπόνηση. Εκεί λοιπόν πηγαίνω για να «αδειάσει» το μυαλό μου αλλά και για να θυμηθώ από που ξεκίνησα , πόσα έχω περάσει κι εγώ αλλά και η οικογένειά μου για να φτάσουμε εδώ. Έχω μια αρχή. Να μη ξεχνάς από που ξεκίνησες και όσο ψηλά κι αν φτάσεις να φροντίζεις χαμηλά τις ρίζες σου γιατί είναι τα θεμέλιά σου. Ακόμα και τώρα όταν θέλω να ξεφύγω λίγο από την καθημερινότητα λοιπόν δεν σας κρύβω πως τρέχω σε αυτό το μικρό προσωπικό μου καταφύγιο που με κάνει να νοσταλγώ, να σκέφτομαι, να θυμάμαι και να ευγνωμονώ το Θεό που έχουμε υγεία και προχωράμε.
Αγαπώ τα πάντα στη Θεσσαλονίκη μας. Πάνω απ’ όλα αγαπώ όμως τους ανθρώπους της, τη ζεστασιά που έχουν, την καλοκαρδία τους ακόμα και την αφέλειά τους ορισμένες φορές. Αυτό που θα ήθελα να αλλάξω σίγουρα όμως είναι η νοοτροπία μας. Αν δεν αλλάξουμε όλοι μαζί την νοοτροπία μας και δεν εστιάσουμε περισσότερο στο να λύνουμε προβλήματα αντί να διαμαρτυρόμαστε ανούσια γι’ αυτά, η Θεσσαλονίκη μας δεν θα φτάσει στη θέση που της αξίζει.
Χρειαζόμαστε πράξεις, όχι λόγια , θετικό τρόπο σκέψης και όχι μόνο δικαιολογημένες ή μη διαμαρτυρίες.
Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η Θεσσαλονίκη για εσένα αλλά αναρωτήσου τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη Θεσσαλονίκη είναι το μότο μου, εμπνευσμένο από την περίφημη ρήση του Κέννεντυ για την Αμερική.
