Με το συνεχόμενο τραύμα της παρατεταμένης πανδημίας όλο και περισσότεροι γονείς αρχίζουν να έχουν προβλήματα, ωστόσο δεν χρειάζεται απογοήτευση.

Της Αιμιλίας Αξιωτίδου

Παραπάνω από ένα εξαντλητικό χρόνο πανδημίας έχουν περάσει πολλοί γονείς και βρίσκονται στα πρόθυρα της εξάντλησης καθώς το άγχος τους κυνηγά. Και καθώς η νέα σχολική χρονιά προχωράει για τα καλά, βοηθούν οι ίδιοι τα παιδιά τους να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα του σχολείου αλλά και στο να απαλύνουν τους φόβους των παιδιών τους.

Οι γονείς βρίσκονται ξανά μπροστά σε ένα βουνό από ευθύνες με το άγχος τους να αυξάνεται συνέχεια. Έρευνες που έχουν γίνει ήδη στο εξωτερικό μας αποκαλύπτουν πως σχεδόν το 50% των γονέων με παιδιά κάτω των 18 ετών βιώνουν περισσότερο άγχος τώρα από ότι πριν την πανδημία. Οι μητέρες παρουσιάζονται περισσότερο εξαντλημένες και μοιάζουν να είναι στα πρόθυρα της ψυχικής εξουθένωσης.

Οι κατακουρασμένοι και εξουθενωμένοι γονείς αισθάνονται σαν να παραπαίουν και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν έναν ακόμη στρεσογόνο παράγοντα και συχνά δεν μπορούν να δείξουν το επίπεδο ενσυναίσθησης που θα ήθελαν στα παιδιά τους.

Αυτό φαίνεται να είναι ένα σημάδι κόπωσης που έχει επηρεάσει τους γονείς κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Σημάδια αυτής της κόπωσης των γονιών είναι η συναισθηματική εξάντληση που νιώθουν και το αίσθημα αποσύνδεσης από τα συναισθήματα του παιδιού τους.

Συχνά βλέπουν την υπομονή τους να εξαντλείται γρήγορα.

Το να μπορείς να είσαι δίπλα στο παιδί σου και να το ανακουφίζεις όταν έχει ανάγκη ή να δαμάζεις ένα ξέσπασμα του μοιάζει σαν να τρέχεις έναν ατελείωτο μαραθώνιο.

Οι γονείς που έχουν φτάσει σε τέτοια κατάσταση συχνά παρουσιάζουν συμπτώματα που περιλαμβάνουν:

  • Αλλαγές διάθεσης
  • Ανησυχία
  • Αίσθημα απελπισίας
  • Αϋπνία
  • Εξάντληση
  • Αίσθημα εκνευρισμού και θυμού
  • Δυσκολία στον ύπνο
  • Αλλαγές στην όρεξη
  • Απόσυρση από αγαπημένα πρόσωπα

Με το συνεχόμενο τραύμα της παρατεταμένης πανδημίας όλο και περισσότεροι γονείς αρχίζουν να έχουν προβλήματα. Οικονομικές δυσκολίες, το προηγούμενο κλείσιμο των σχολείων, η απώλεια των αγαπημένων προσώπων ακόμη και ίδια η ασθένεια έρχονται όλα μαζί καμιά φορά και τότε το νευρικό μας σύστημα αρχίζει και αντιδρά. Το σώμα μας μπαίνει σε κατάσταση μάχης ή φυγής από βιολογικής άποψης.

Όταν βρισκόμαστε σε μια συνεχή κατάσταση απειλής το σώμα μας δεν μπορεί να ηρεμήσει. Γεμίζουμε άγχος και αισθανόμαστε τότε πως είμαστε σε επιφυλακή.
Και όταν κάποιος βρίσκεται σ’ αυτό το παρατεταμένο άγχος οι ικανότητές του για ενσυναίσθηση, για λογική επίλυση προβλημάτων και λογική σκέψη αρχίζουν να παρουσιάζουν πτώση .

Πολύ συχνά οι κουρασμένοι γονείς αισθάνονται ντροπή που δεν μπορούν να δείξουν ενσυναίσθηση στα παιδιά τους και νιώθουν πως είναι κακοί με αυτά.

Το σημαντικό είναι οι γονείς να γνωρίζουν πως αυτό δεν συμβαίνει επειδή έχουν σταματήσει να αγαπούν τα παιδιά τους αλλά λόγω της ψυχικής εξουθένωσης που νιώθουν.

Για να ξεκινήσει η θεραπεία χρειάζεται να νιώσουμε όλοι ασφάλεια πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει το τραύμα να τελειώσει. Και επειδή στην πανδημία δεν μπορούμε να κάνουμε προβλέψεις, οι περισσότεροι γονείς προσπαθούν να φροντίσουν την ψυχική υγεία του παιδιού τους αλλά δεν αφιερώνουν αρκετό χρόνο στην δική τους ψυχική υγεία για να φροντίζουν τον εαυτό τους.

Όταν ένας γονιός είναι σε αυτήν την ψυχική κατάσταση, η εξάντληση που νιώθει μπορεί να τον οδηγήσει στο να μην αισθάνεται καμιά ελπίδα, να μην βλέπει φως στο τούνελ, και η αλλαγή να του φαίνεται σχεδόν αδύνατη. Υπάρχουν όμως κάποια βήματα που μπορούν να κάνουν οι γονείς!

Πρώτο βήμα είναι να συνειδητοποιήσει κανείς ότι έχει τα συμπτώματα αυτά που αναφέραμε προηγουμένως.

Το να αναλάβετε δράση επίσης μπορεί να αποτρέψει το σύνδρομο της ψυχικής γονεϊκής εξουθένωσης να μετατραπεί σε μια χρονιά και σοβαρή κατάσταση όπως κατάθλιψη, άγχος ακόμη και χρήση ουσιών η αλκοόλ. Ένα από τα πιο σημαντικά εργαλεία που μπορούν να βοηθήσουν είναι η αυτό- φροντίδα

Το να βρει κανείς χρόνο για τον εαυτό του, να κάνει γυμναστική, να βγει έξω παρέα για ένα φαγητό με τους φίλους του, να πιει ένα καφέ ή να κάνει ένα νέο χόμπι μπορεί να φαίνεται πάρα πολύ δύσκολο όταν κάποιος εργάζεται και φροντίζει παιδιά. Πάντοτε όμως υπάρχουν ευκαιρίες για αυτό – φροντίδα. Δε χρειάζεται να έχουμε ψηλές προσδοκίες. Μπορεί να μην μπορούμε να πάμε να δούμε την ταινία που θα θέλαμε αλλά μπορούμε να μείνουμε για λίγο με τον εαυτό μας και να πάρουμε μερικές βαθιές ανάσες.

Όταν το μωρό είναι πολύ μικρό μπορείτε να το βάζετε λίγο στην κούνια του κι εσείς να κάνετε ένα σύντομο ντους για να χαλαρώσετε. Το σημαντικότερο απ’ όλα είναι να δίνετε μερικά λεπτά χρόνο στον εαυτό σας κατά τη διάρκεια της μέρας!

Ζητήστε βοήθεια.

Όταν οι γονείς νιώθουν εξαντλημένοι, είναι απαραίτητο να ζητήσουν βοήθεια.

Ζητήστε από τον σύντροφό σας, τα υποστηρικτικά μέλη της οικογένειας ή τους διαθέσιμους φίλους σας να συμβάλουν.

Προσπαθείστε να συντονιστείτε με άλλους γονείς και βρείτε απλούς τρόπους για να βοηθήσετε ο ένας τον άλλον. Ισως να αποφασίσετε μια ανταλλαγή γευμάτων, ώστε να μην μαγειρεύετε κάθε μέρα της εβδομάδας ή να συνοδεύεται τα παιδιά στο σχολείο ή σε εξωσχολικές δραστηριότητες εκ περιτροπής.

Καλό θα ήταν να μπορείτε να αποδεχτείτε πως δεν είστε υπεράνθρωποι και ίσως να χρειάζεστε κι εσείς φροντίδα και βοήθεια.

Φυσικά, η συζήτηση με έναν θεραπευτή μπορεί επίσης να βοηθήσει όταν νιώθετε πως όλα τα παραπάνω δεν σας ανακουφίζουν!

H Αιμιλία Αξιωτίδου είναι Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια, Θεραπεύτρια Ζεύγους, Ομαδική και Ατομική Ψυχοθεραπεύτρια, Ψυχοπαιδαγωγός, Επιστημονικός Συνεργάτης ΑΠΘ, Ιατρική Σχολή, ΑΧΕΠΑ , Ιατρείο Παχυσαρκίας, Διακοπής Καπνίσματος

Τηλ. 6999521206
– Θεσσαλονίκη: Β. Ηρακλείου 25, (Λουλουδάδικα)
– Αθήνα: Αρχελάου 17, Παγκράτι (Β.Κωνσταντίνου μετρό Ευαγγελισμός).

https://www.facebook.com/Αιμιλία-Αξιωτίδου-1392827551044151/