Ένα φορτίο μπορεί να γίνει δώρο για κάποιον άλλον σε μια αλυσίδα καλοσύνης που θα απελευθερώσει την ψυχή σου.
Της Βαρβάρας Ασημακοπούλου
Όταν η γενναιοδωρία γίνεται φορτίο, η αλυσίδα καλοσύνης είναι η απάντηση.
Δες πώς ένα φορτίο μπορεί να γίνει δώρο για κάποιον άλλον σε μια αλυσίδα καλοσύνης που θα απελευθερώσει την ψυχή σου.
Πήρα κυριολεκτικά τα βουνά – Καρπενήσι – με την ελπίδα να αλλάξω τις σκέψεις μου και τα συναισθήματά μου.
Ένιωθα θλίψη, ναι, αυτό το πνιγηρό συναίσθημα που σε κάνει να βουρκώνεις κάποιες άσχετες στιγμές μέσα στην ημέρα, πχ ακούς ένα όμορφο τραγούδι, μια ευγενική λέξη και αμέσως σου έρχονται δάκρια στα μάτια.
Σου συμβαίνει και σένα;
Το μυαλό μου ήταν εγκλωβισμένο σε αρνητικές σκέψεις πχ πως θα είναι το 2022, με την Τουρκία, τα ομόλογα που δεν θα μας τα αγοράζουν, παραδόξως δεν σκεφτόμουν την πανδημία. Πως θα εξελιχθεί η δουλειά μου, τα αγόρια μου, τί πρακτική θα κάνουν, κλπ.
Σου συμβαίνει και εσένα;
Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη στο Καρπενήσι, το στομάχι μου ήταν κόμπος. Το αυτοκίνητο περιέφερε το σώμα μου σε πανέμορφα μέρη και η ψυχή μου δεν έβλεπε, το μυαλό την είχε εξουσιάσει πλήρως.
Το «άδικο» από μικρή είναι το συναίσθημα που δεν μπορώ να διαχειριστώ και είναι το χειρότερό μου. Για τους άλλους είμαι πρώτη και καλύτερη. Η καλύτερη δικηγόρος, τόσο όσο να φυτρώνω εκεί που δεν με σπέρνουν. Παίρνω πρωτοβουλία και στέκομαι μπροστά με αδιάσειστα επιχειρήματα προς υπεράσπιση του «αδικημένου».
Όμως όταν αφορά την ίδια, στέκομαι άγαλμα, όπως στο παραμύθι του Andersen με τον πρίγκιπα που τα έδωσε όλα- πόσο κλάμα είχα ρίξει όταν ήμουν μικρή με αυτό το παραμύθι.
Η συναισθηματική αδικία δεν μετριέται με μαθηματικά γι’ αυτό δεν την αντέχω. Γιατί δεν μπορώ να την εξηγήσω, η συναισθηματική επένδυση δεν έχει οφθαλμοφανή ή μετρήσιμη απόδοση γι’ αυτό όταν δεν αναγνωρίζεται και τελικά γυρίζει εναντίον σου πληγώνει πολύ.
Ουδείς πιο αχάριστος από τον αγνώμονα ευεργετηθέντα.
Έχεις αναρωτηθεί που και πως επενδύεις συναισθηματικά; Είναι κρίσιμο για την ισορροπία και τη συναισθηματική σου υγεία να το κάνεις.
Δες τι έμαθα.
-Φρόντισε να είναι ξεκάθαροι οι όροι. Το δίνω χωρίς να πάρω είναι φορτίο – χρέος για τον άλλον. Νοιώθει ότι σου χρωστάει. Όταν δεν μπορεί ή αν δεν γνωρίζει πώς να στο ξεπληρώσει τότε αισθάνεται βάρος που μπορεί να τον οδηγήσει ή να απομακρυνθεί ή να σου επιτεθεί αν αυτό τον κάνει να νοιώθει καλύτερα.
Μια ιδέα που σου προτείνω είναι το φορτίο- χρέος προς σε σένα να μετατραπεί σε πράξη καλοσύνης σε κάποιον άλλον. Έτσι αδειάζει το αρνητικό βάρος- χρέος και γεμίζει με θετικά συναισθήματα. Να δώσει κάπου αλλού και όχι σε εσένα.
Με κάθε τρόπο το φορτίο αυτό πρέπει να αδειάσει, να μετατραπεί από συναισθηματικό χρέος σε καλή πράξη.
Ένα έργο με συνεχόμενες αλυσιδωτές καλές πράξεις που συνδέουν και όχι συναισθηματικά φορτία που απομακρύνουν.
Αυτό με δίδαξε πρώτος ο Goldsmith και δεν τον άκουσα τόσο γρήγορα όσο έπρεπε.
Έχω μπροστά μου μια εικόνα που θέλω να κρατήσω για πάντα όταν γράφω και θέλω να εμπνέομαι. Το όρος Βελούχι με την κορυφή του να φαίνεται καθαρά και στο βάθος άλλες οροσειρές με τις κορυφές επίσης να φαίνονται. Και γύρω γύρω μαλακά παιγνιδιάρικα σύννεφα που τις στολίζουν. Αυτή η εικόνα με γεμίζει δύναμη και χαρά. Επιπλέον, εφόσον έγραψα, έβγαλα από πάνω μου αυτό που με βασάνιζε.
Προς το παρόν η ψυχή μου είναι ήρεμη, σήμερα την τέταρτη μέρα. Ατενίζω αυτό το τοπίο, πίνω τον καφέ μου και είμαι έτοιμη να πιστέψω ξανά. Στους ανθρώπους και στην καλοσύνη διότι έχω πολλά παραδείγματα. Δύο άνθρωποι από χθες που με έκαναν να νοιώσω πάλι «δικαιοσύνη» και να ελαφρύνει η ψυχή μου.
“Κάθε καλή πράξη δεν είναι υγιές να πάει στο γιαλό αλλά με κάποιο τρόπο να συνεχισθεί αλυσιδωτά για να παραμείνει το καλό στο διηνεκές με άλλους αποδέκτες. Mια γενναιόδωρη αλυσίδα καλοσύνης από τον ευεργέτη στον ευεργετημένο όπου ο ευεργετημένος θα γίνετε ευεργέτης κάποιου άλλου και ούτως καθεξής. Έτσι το φορτίου του χρέους θα γίνεται δώρο για κάποιον άλλον και θα εξαφανίζεται.”
Από ανθρώπους η αδικία από ανθρώπους η δικαιοσύνη. Δεν είναι θαύμα;
Με έσωσε αυτό. Το θέμα όμως είναι να μη χρειάζεσαι κανέναν να σε σώσει. Αυτό σημαίνει αυτονομία, και παρρησία. Αχ φίλε μου Κοσμά, ναι η παρρησία είναι αυτή που χρειαζόμαστε για να ισορροπούμε. Να λέμε την άποψη μας με θάρρος και σεβασμό στη γνώμη των άλλων και ο διάλογος να είναι καλοπροαίρετος και δημιουργικός με ισηγορία. Λέξεις που τονίζεις πολύ σωστά στις «έξυπνες συζητήσεις» στο πρόγραμμά μας.
Τι να κρατήσεις από την παραπάνω καταιγίδα σκέψεων και συναισθημάτων μου;
Εδώ στο Καρπενήσι υπάρχει μια περιοχή με τη λένε «Πάντα Βρέχει» καταλαβαίνεις γιατί. Τα νερά είναι πλούσια – γενναιόδωρα πάντα.
Έτσι λέω να μείνω κι εγώ. Με πλούσια, γενναιόδωρα συναισθήματα για όλους τους ανθρώπους. Όμως κάθε επόμενη φορά θα είμαι πιο ειλικρινής στο τι περιμένω να συμβεί για να υπάρχει ισορροπία και όχι κάποιο αμφίρροπο βάρος.
Κάθε καλή πράξη δεν είναι υγιές να πάει στο γιαλό αλλά με κάποιο τρόπο να συνεχισθεί αλυσιδωτά για να παραμείνει το καλό στο διηνεκές με άλλους αποδέκτες. Συγχρόνως οι ίδιοι θα κάνουν ένα άλλο καλό σε κάποιους άλλους.
Τι λες;
Μια γενναιόδωρη αλυσίδα καλοσύνης από τον ευεργέτη στον ευεργετημένο όπου ο ευεργετημένος θα γίνετε ευεργέτης κάποιου άλλου και ούτως καθεξής. Έτσι το φορτίου του χρέους θα γίνεται δώρο για κάποιον άλλον και θα εξαφανίζεται.
Γράψε μου τη γνώμη σου.
Η ζωή είναι δράση, δες τα δικά σου συναισθηματικά χρέη και μετέτρεψε τα σε γενναιόδωρες πράξεις καλοσύνης για άλλους.
Βαρβάρα Χ. Ασημακοπούλου,
Team & Executive Coach, συγγραφέας, ομιλήτρια, ιδρύτρια HRE
210 8160255
